“Je stopt niet met dansen, omdat je oud wordt. Je wordt oud, omdat je stopt met dansen.”
Die zin over dansen hangt op een pilaar in de foyer van onze dansschool…
Afgelopen zaterdagavond stond ik, samen met mijn vrouw, zowel naast als óp de dansvloer. In de zaal was duidelijk spanning te voelen, omdat het ging om het afdansen. Dé avond waarop je alles goed wilt doen, wilt laten zien wat je het afgelopen seizoen hebt geleerd in ruil voor een dansdiploma met cijfers van een professionele jury. De zaal was gevuld met kinderen van vier tot ouderen van 60-plussers. Niet allemaal dansers, maar ook ouders, familie, vrienden, kennissen om de dansers aan te moedigen, moreel te ondersteunen.
Sommige passen werden gemist, hoofden draaiden alle kanten op in plaats van strak op links, zwieberende armen in plaats van strakke poses. Perfectie was ver te zoeken, maar dat was door de spanningen te verwachten. Maar oh, die energie, het doorzettingsvermogen en vooral ook de trots na elke dans afgerond te hebben, het enthousiasme dat de dansers uitstraalden. Dat alleen al maakt afdansen ontzettend gaaf, dat alleen al is waarom ik zoveel van dansen en deze avonden hou.
En hoewel ons eigen uithoudingsvermogen niet meer is zoals vroeger, toen wij nog samen wedstrijden dansten, hebben mijn vrouw en ik ons ook uitstekend vermaakt óp de dansvloer als vloeropvulling. Aan het einde van de avond zag ik weer dat bordje met die mooie spreuk en kon niet anders dan denken dat ik nog lang niet van plan ben om oud te worden.
“Je stopt niet met dansen, omdat je oud wordt. Je wordt oud, omdat je stopt met dansen”
Deze spreuk gaat niet alleen over het dansen. Het gaat over het in beweging blijven. Over jezelf blijven uitdagen, jezelf blijven verbeteren. Over plezier hebben in wat je doet. Omdat dansen (of breder: actief en gepassioneerd leven) je jong houdt, zowel fysiek als mentaal.
Oud worden is niet per se een gevolg van leeftijd, maar van het verliezen van speelsheid, energie en levenslust. Door te stoppen met dansen, met de dingen doen die je vreugde geven, daag je jezelf niet meer uit, verlies je de wil om jezelf te verbeteren, geef je jezelf de kans om oud te worden.
Gen Z snapt dit trouwens vaak beter dan wij: werk moet óók goed voelen.
Maar.
Die spreuk geldt ook voor werken.
‘Je stopt niet met solliciteren of werken, omdat je oud bent. Je wordt oud, omdat je stopt met jezelf uitdagen’.
Solliciteren is tegenwoordig echt niet meer alleen voor mensen die zonder een baan zitten, maar voor ieder mens die zichzelf een kans wil geven. Voor iedereen die zichzelf een kans wil bieden om als persoon, als mens, te kunnen groeien. Voor iedereen die nieuwsgierig is wat er nog meer mogelijk is.
Net als bij het afdansen hoeft het solliciteren niet direct perfect te zijn. Je leert, je faalt, je pakt jezelf weer op en groeit weer verder. Solliciteren kun je namelijk ook zien als een symbool voor groei, nieuwsgierigheid en ambitie. Elke poging is een verkenning van nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden. En werken, werken draait allang niet meer alleen om inkomen. Het gaat ook om zingeving, sociale verbondenheid, jezelf blijven ontwikkelen en vrijheid. Zaken die in de loop van de tijd op de achtergrond raken of worden vergeten, tot het moment dat dagen hun glans verliezen, sociale contacten verwateren en persoonlijke of professionele groei stopt. Dán begin je je pas écht oud te voelen.
Nee, ik zeg niet dat je morgen je baan moet opzeggen, een carrièreswitch moet maken of vijf sollicitaties móet versturen. Verre van dat! Maar je zou wel kunnen beginnen met één vraag:
‘Wanneer heb ik mezelf voor het laatst écht uitgedaagd?’
#persoonlijkverhaal #groei #solliciteren #werkplezier #blijfinbeweging